Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Συγκλονισμένος όπως όλοι μας παρακολούθησα την εξέλιξη της υπόθεσης της άγριας δολοφονίας της άτυχης Ζωής Δαλακίδου στην Ξάνθη κάτω ακριβώς από το σπίτι της. Όπως γίνεται σε κάθε μεγάλη είδηση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πήραν πραγματικά «φωτιά». Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα σχολίασαν το γεγονός, κοινοποίησαν οποιαδήποτε καινούρια πληροφορία και άνοιξαν οδούς προβληματισμού. Ορισμένοι επέλεξαν να βάλουν και μαύρη φωτογραφία προφίλ τους στο facebook ως ένδειξη πένθους.
Μία από τις προβληματικές ωστόσο που με απασχόλησε ήταν η διαπίστωση πως «κανείς από τους γείτονες παρά το ότι άκουσαν τις φωνές δεν κατέβηκε να βοηθήσει». «Γιατί;» ήταν το πρώτο πράγμα που αναρωτήθηκα και εγώ, και αμέσως θυμήθηκα ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ δεκαετίας.
Ένας γερμανικός τηλεοπτικός σταθμός έκανε ένα πείραμα. Μία γυναίκα σε κεντρικό σημείο του Βερολίνου δέχεται -υποτίθεται- επίθεση από έναν άγνωστο άνδρα στην μέση του δρόμου. Το ίδιο σενάριο εκτυλίχθητε κάπου κοντά στο Σύνταγμα. Τα αποτελέσματα εντελώς διαφορετικά και έδειχναν –σύμφωνα με τα τότε δεδομένα- την κοινωνική συνοχή των δύο λαών.
Στο Βερολίνο λοιπόν ο υποτιθέμενος δράστης επιτέθηκε στην γυναίκα «χτυπώντας» την και προσπαθώντας να της πάρει την τσάντα, χωρίς κανένας από τους περαστικούς να παρέμβει για να την βοηθήσει. Όλοι κοιτούσαν. Αδιάφορα θα μπορούσε να πει κανείς.
Την ίδια ώρα στην Αθήνα το σκηνικό εντελώς διαφορετικό. Μόλις η γυναίκα έβαλε τις φωνές, νέοι, γέροι, ακόμη και αδύναμες γριούλες επιτέθηκαν να ακινητοποιήσουν τον δράστη.
Κατά την διάρκεια της επίθεσης που δέχθηκε η άτυχη Ζωή Δαλακλίδου από τον 27χρονο Χρήστο Παπάζογλου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, πολλοί ήταν οι γείτονες που άκουσαν τις κραυγές απόγνωσης της 34χρονης. Κάλεσαν μάλιστα και την Αστυνομία. Ποιος όμως κατέβηκε να την βοηθήσει; Κανείς! Το γιατί ωστόσο δεν έχει να κάνει με αναλύσεις για τον σύγχρονο ελληνικό κοινωνικό ιστό. Αντ’ αυτού βρίσκει την απάντησή του σε μία μόνο λέξη. Φόβος.
Ναι, οι γείτονας φοβήθηκαν. Όπως και γενικότερα ο Έλληνας συνεχίζει να φοβάται. Η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας στην χώρα μας έχει τρομοκρατήσει τους πολίτες. Δεν είναι μόνο η αύξηση των κρουσμάτων είναι και η αγριότητα των περιστατικών αυτών.
Ποιος ξεχνά την εν ψυχρώ δολοφονία δύο αδελφιών με καλάσνικοφ κάτω από το σπίτι τους όταν κατέβηκαν να αποτρέψουν τους ληστές από το να τους κλέψουν το καινούριο τους αυτοκίνητο.
Σήμερα, εν έτει 2012 εάν γίνει ξανά το ίδιο πείραμα με τον τσαντάκια, πόσο δύσκολο μας είναι να προβλέψουμε την εξέλιξή του;
πηγή:koolnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά και οχι σε greeklish.