Το τέλος της εργασίας

Στον κόσμο της Ύστερης Αρχαιότητος, οι Ρωμαίοι πολίτες είχαν την πεποίθηση ότι ποτέ δεν θα τους απασχολούσαν σοβαρές βιοποριστικές ή υπαρξιακές ανησυχίες, επειδή οι απαραίτητες εργασίες διαιώνισης της «αιωνίας θεϊκής τάξεως» εκτελούντο αποδοτικά από τα αεικίνητα πλήθη των δούλων, μέσω των οποίων η Ρώμη αφειδώς τροφοδοτούσε τον πλούτο των δικών της πολιτικών ελίτ.

Το μεγάλο κόλπο με τα mini-jobs και τα 1euro-jobs

Είναι απλό. Η Γερμανία έφτασε στο ιστορικό χαμηλό ποσοστό ανεργίας του 6,8%, κάνοντας αόρατους τους ανέργους και πραγματοποιώντας στα μουγκά τη μεγαλύτερη αλλαγή προς το χειρότερο στις εργασιακές σχέσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν το έκανε τώρα, το κάνει συστηματικά τα τελευταία 10 χρόνια. Απλώς τότε ήταν παχιές οι μύγες και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν ασχολούνταν με το γερμανικό «θαύμα». Τώρα, όμως, που έσφιξαν τα γάλατα, άλλοι διαμαρτύρονται για αθέμιτο ανταγωνισμό όπως το Βέλγιο που πρόσφατα  προέβη σε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις γερμανικές «μίνι θέσεις εργασίας», υποστηρίζοντας ότι υπονομεύουν τους κοινοτικούς κανόνες ανταγωνισμού και άλλοι, καλή ώρα εμείς, θα το εφαρμόσουμε για τη «σωτηρία» της πατρίδας.

Δουλειά δεν είχε ο Διάβολος...

 

Ζούμε στη ζώνη του Λυκόφωτος. Πρώην βουλευτές ψάχνουν για κάτι που ποτέ δεν έχασαν επειδή ποτέ δεν έκαναν: Εργασία...