με τις συνεχείς και διαχρονικές παρεμβάσεις τους προσπάθησαν και συνεχίζουν να προσπαθούν να την ευνουχίσουν και να την κάνουν απο μητέρα γλώσσα της Οικουμένης σε μια απλή γλώσσα όπως τόσες και τόσες άλλες, σε μια ακόμη συμβατική γλώσσα. Τελευταία χρονικά απόπειρα αυτής της προσπάθειας των νεοταξικών και πολυπολιτισμικών σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων απο τους εδώ θεματοφύλακες της ( δηλ. το Υπουργείο Παιδείας και τις διάφορες επιτροπές του για τα προγράμματα μάθησης) , είναι αυτό που ζουν τα Ελληνόπουλα του δημοτικού σχολείου την φετινή σχολική χρονιά που μόλις πριν λίγες εβδομάδες ξεκίνησε.
Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι-- εν μέσω ραστώνης βρε παιδί μου τα ανακοινώνουν όλα--ανακοινώθηκε οτι εν οψει της νέας σχολικής χρονιάς θα μοιραστεί στα ελληνικά σχολεία το νέο βιβλίο γραμματικής της Ε' και ΣΤ' δημοτικού στο οποίο τα μεν φωνήεντα απο 7 γίνονται 5 αφου αφαιρούνται τα γράμματα η , υ, και ω, αλλά προστίθεται η δίφθογγος ου- άκουσον, άκουσον- τα δε σύμφωνα απο 17 γίνονται 15 αφου αφαιρούνται τα γράμματα ξ και ψ Παρατηρούμε δηλ. μια αβίαστη και ανευ προηγουμένου κακοποίηση και παραχάραξη της ελληνικής αλφαβήτου. Αυτά βιώνουν λοιπόν απο φέτος τα ελληνόπουλα του δημοτικού και έκπληκτοι οι γονείς τους ( ένα μεγάλο μέρος τους κι όχι οι υποψιασμένοι ) βλέπουν πιά την εφαρμογή τους και ψάχνουν τρόπους αντίστασης (ήδη εμφανίσθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις γονιών πού έσχισαν αυτά τα νέα βιβλία γραμματικής).
Απλά για την ιστορία να τονίσουμε οτι η συγγραφή αυτού τού νέου βιβλίου-τερατουργήματος τού Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων λέγεται οτι έγινε όταν στό Υπουργείο Παιδείας ηταν υπεύθυνοι πολιτικοί που είναι σε όλους πιά γνωστό οτι είναι εκλεκτά τέκνα της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης που προωθεί την Παγκόσμια Διακυβέρνηση στην οποία δεν θα υπάρχουν εθνικά σύμβολα, εθνικές γλώσσες, εθνικές έννοιες γενικά,αλλά ένας άμορφος μύλος, ένα μεγάλο χωνευτήρι και τελικά ένας σύγχρονος πύργος της Βαβέλ στόν οποίο θα βρίσκονται όλες οι χώρες και όλοι οι λαοί του πλανήτη.Δυστυχώς όμως η ελληνική γλώσσα όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης δέχτηκε αλλεπάλληλαυς βιασμούς από όλους εκείνους τούς πολιτικούς νάνους που ηγήθηκαν στό Υπουργείο και εντελώς ανεύθυνα προσπάθησαν με τις πολιτικές τους αποφάσεις να εκλαικεύσουν την γλώσσα μας και για αυτό είναι διαχρονική η ευθύνη τους.
Πρέπει όλοι οι ενεργοί πολίτες αυτού τού τόπου που θεωρούν υποχρέωση τους να εκδηλώνουν την ευαισθησία τους για τις υποθέσεις που αφορούν το Εθνος των Ελλήνων, να αντιδράσουν απαιιτώντας νά αποσυρθεί τό νέο βιβλίο Γραμματικής και βροντοφωνάζοντας ΟΧΙ στό πιό μεγάλο απο όλα τά γνωστά εθνικά εγκλήματα, αυτό τού ακρωτηριασμού της ελληνικής γλώσσας , της μήτρας πού γέννησε όλες τις γλώσσες του κόσμου,της αρχαιότερης γλώσσας του κόσμου, και πού αποτελεί τον πιο πολύτιμο θησαυρό της εθνικής μας κληρονομιάς Και κάτι ακόμη σημαντικό. Με τη νέα αυτή γραμματική κινδυνεύει να χαθεί η ετυμολογία των ελληνικών λέξεων.
Ακολουθεί τό καταπληκτικό πράγματι κείμενο το οποίο ας το διαβάσουμε καλά, ας προβληματιστούμε κι ας υποσχεθούμε -πρώτα απ' όλα στόν εαυτό μας- ότι θά κρατήσουμε γερά τις ρίζες τού δένδρου που λέγεται Ελλάδα όσα κτυπήματα κι αν δέχεται ο κορμός του. Με κάθε τρόπο...
Μπεναρδής Ιερόθεος
Διαβάζοντας κάποιο άρθρο σχετικά με την εικόνα που έχουν τα σημερινά παιδιά για την γλώσσα μας, καθώς και τις ξενόφερτες ιδέες που υποστηρίζουν περί απλοποίησης (λέει) της … δύσκολης Ελληνικής, δεν μπορούσα να κρύψω την πίκρα μου αλλά και το θυμό μου. Δεν πίστευα ότι αυτά τα είπαν Ελληνόπουλα.
Μετά, όμως, από λίγη ψύχραιμη σκέψη και αναλογιζόμενος την κατάντια του εκπαιδευτικού μας συστήματος, σκέφτηκα πως σαφώς και τα παιδιά που απάντησαν στο άρθρο τόσο αδιάφορα και απαξιωτικά για την Ελληνική γλώσσα, έχουν δίκιο να λένε αυτά που λένε αφού δεν βρέθηκε κανένας να τους εξηγήσει τον πλούτο, το θησαυρό και την τεράστια γλωσσική κληρονομιά της οποίας είναι οι συνεχιστές. Είναι ένας θησαυρός που τον ζηλεύουν όλοι οι λαοί, οι οποίοι θα έκαναν και θα έδιναν πολλά για να ήταν εκείνοι οι κληρονόμοι αυτού του πλούτου.
Πέραν από τα τετριμμένα και συνηθισμένα επιχειρήματα (που όμως είναι και αληθή και σωστά) θα αναφέρω το εξής: είναι τυχαίο άραγε το ότι η γλώσσα πλέον των υπολογιστών, που υιοθέτησαν οι Ιάπωνες και που την χαρακτήρισαν ως την τέλεια γλώσσα συνεννόησης μεταξύ μηχανών αλλά και ανθρώπων, είναι η αρχαία Ελληνική; Είναι η μόνη γλώσσα που συνδέει με τέλειο και μαθηματικό τρόπο (αφού ως γνωστόν τα γράμματα της αλφαβήτου είναι ταυτόχρονα και αριθμοί) λέξεις κι έννοιες, όπου αλλάζοντας μόνο ένα ψηφίο ή προσθέτοντας μία συγκεκριμένη πρόθεση πηγαίνεις σε άλλη λέξη και έννοια, και από εκεί με τον ίδιο τρόπο σε άλλη κ.ο.
πχ. δέχομαι > απο-δέχομαι > παρα-δέχομαι > κατα-δέχομαι > υπο-δέχομαι κλπ
Άλλο παράδειγμα: τροπή > ανα-τροπή > υπο-τροπή > εκ-τροπή > προ-τροπή κ.α.
Να δούμε τι συμβαίνει με τις αντίστοιχες της Αγγλικής, την οποία διακαώς θέλουν κάποιοι να γίνει η επίσημη πλέον γλώσσα μας;
Τροπή = CHANGE , Ανατροπή = OVERTURNING , Υποτροπή = RELAPSE
Εκτροπή = DIVERSION , Προτροπή = EXHORTATION
Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους; Καμία! Και όμως, όλες αναφέρονται στην τροπή που πήρε ή επιθυμώ να πάρει κάτι. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε, η Ελληνική χαρακτηρίζεται ως η γλώσσα που εξασκεί και γυμνάζει τον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να εκμηδενίζει δυσλεξίες, βραδυγλωσσίες και άλλες τέτοιες παθήσεις, κάνοντάς τον ταυτόχρονα και ποιο εύστροφο. Διότι δεν μαθαίνει απλά απ’ έξω λέξεις που πρέπει μόνο να θυμάται, αλλά συνδέει αριθμούς και φτιάχνει έννοιες και νέες λέξεις οι οποίες όμως δεν ξεφεύγουν από την αρχική ρίζα, η οποία μας δείχνει κάθε φορά σε τι αναφέρεται αυτή η έννοια. Αυτό είναι μοναδικό.
Αλλά και η ύπαρξη ομόηχων φωνηέντων πχ του όμικρον και του ωμέγα, έχει συγκεκριμένο σκοπό! Το πρώτο πώς λέγεται; Ό-μικρον! Ενώ το δεύτερο; Ο-μέγα (Ω). Δηλαδή το πρώτο προφέρεται με γρήγορη και μικρή διάρκεια (μικρόν) ενώ το δεύτερο με μεγαλύτερη διάρκεια (μέγα). Έτσι όταν μιλούμε είναι σα να γράφουμε σε ένα αόρατο χαρτί, είναι σα να βλέπουμε γραμμένα αυτά που λέμε! Π.χ. το άρθρο του ενικού αιτιατικής ‘τον’ ξεχωρίζει ακόμα και ακουστικά από το άρθρο πληθυντικού γενικής ‘των’, λόγω της διαφορετικής διάρκειας του φωνήεντος! Επομένως τα φωνήεντα είναι αυστηρώς επτά και όχι πέντε. Διότι άλλο το μακρό «η» (ιιιιιιι) και άλλο το «υ» (ι) –γι’ αυτό άλλωστε λέγεται και ι-ψιλόν (μικρόν). Άλλο το «ο» (ο) και άλλο το «ω» (οοοοο). Ακόμα και σήμερα, εάν πεί κανείς την λέξη «μετεωρολόγος», από μόνος του το «ω» θα το τραβήξει. Το ίδιο θα συμβεί και με το «ωρολόγιο» και με το «ωριαίος». Αντίθετα με το «οριακός» που γράφεται και προφέρεται με «ο» και δείχνει, ακόμα και στην προφορά, ότι δεν έχει σχέση με την «ώρα» αλλά με το «όριο». Από την άλλη το «ωραίος» γράφεται με «ω» διότι προέρχεται από την «ώρα» και δηλώνει κάτι που δεν είναι απλά όμορφο, αλλά όμορφο στην ώρα του. Είναι ο «στην ώρα του» όμορφος (όπως το ώριμο στην ώρα του φρούτο).
Σε πάρα πολλά γραπτά κείμενα νέων ατόμων βλέπουμε ότι έχουν καταργήσει τον τόνο σχεδόν από παντού, ειδικά από όλα τα άρθρα. Και ρωτάω το εξής: χωρίς τον τόνο στα άρθρα, πώς θα αντιλαμβανόμαστε εάν το «του» είναι άρθρο ή κτητική αντωνυμία; Πχ «Η μαμά του φώναξε» Εννοεί ότι η μαμά φώναξε σε αυτόν ή ότι η δική του μαμά έβγαλε μία φωνή;
Μετά από όλα τα παραπάνω, μπορείτε να καταλάβετε τον μηχανισμό και την τέλεια ευκολία που παρέχει η γλώσσα μας; Αυτόν τον πλούτο και τη μοναδικότητα που όλοι οι άλλοι καταλαβαίνουν και εκμεταλλεύονται εκτός από εμάς τους Έλληνες, αγαπητά παιδιά Ελληνόπουλα, σε ποιους θα τον χαρίσουμε; Σε ποιους θα τον δώσουμε παίρνοντας αντάλλαγμα μία γλώσσα που οι πρόγονοί μας κορόιδευαν;
Ξέρετε γιατί ονόμασαν βάρβαρους τους άλλους λαούς; Διότι όταν μιλούσαν οι άλλοι, οι πρόγονοί μας άκουγαν ένα «βαρ βαρ βαρ». Έτσι ηχούσε στα αυτιά τους η γλώσσα των άλλων αφού είχαν συνηθίσει στο αρμονικό άκουσμα της Ελληνικής.
Και βεβαίως, μπορείτε να φανταστείτε πού ακούγεται και ομιλείται η γλώσσα μας με ολόκληρο τον πλούτο της; Στην Εκκλησία. Ναι, όσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται είναι αλήθεια. Η βυζαντινή μουσική, πέραν της αναγκαίας μουσικής τονικότητας, φτιάχτηκε για να αποτυπώνει και τις διάρκειες των σημείων και των φωνηέντων της αρχαίας Ελληνικής. Προσπαθήστε να πείτε τον στίχο : «Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια» ακολουθώντας τους κανόνες προφοράς των μακρών ή με βαρεία προφορά φωνηέντων. Θα δείτε ότι (σε γενικές γραμμές) θέλοντας και μη θα το ψάλλετε.
Παιδιά μας, σας παρακαλώ μην αφήνετε τον εαυτό σας έρμαιο σε βλέψεις και συμφέροντα άλλων. Θα μπορούσατε αντί να εφαρμόζετε τα ξένα τερτίπια (που κατατρώγουν και ντροπιάζουν τη γλώσσα μας), να αγωνιστείτε για να εφαρμόσετε τους πραγματικούς κανόνες και να αναστήσετε τη γλώσσα μας, δίνοντάς της το μεγαλείο που της αρμόζει. Θα μπορούσατε να υιοθετήσετε και να αναβιώσετε την γλώσσα μας οπότε να είστε και υπερήφανοι για το έργο που προσφέρετε στο γένος μας. Μην αφεθείτε και γίνετε σαν τα μικρά παιδιά, που στα χρόνια μας κάποιοι επιτήδειοι τους έπαιρναν τη σοκολάτα και τους έδιναν το χρυσόχαρτο για να φτιάχνουν ωραία καραβάκια!
Παιδιά δεν ξέρω τι σας έχουν πει ή πως σας έχουν πείσει για αυτά που λέτε (και το ξαναλέω έχετε δίκιο διότι δεν διδαχτήκατε τίποτε από αυτά που θα έπρεπε) όμως σαν απόγονοι ενός τόσο ένδοξου, σοφού αλλά και πολύπαθου λαού, έχετε υποχρέωση πριν δώσετε χάρισμα κάτι από την Εθνική μας κληρονομιά να το ψάχνετε λιγάκι. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι αυτά που σας έδωσαν και τα υποστηρίζετε, εξυπηρετούν κάποιους άλλους; Μήπως… λέω μήπως, κάποιοι περιμένουν πώς και τί να αρπάξουν αυτά που εσείς θα πετάξετε;
Και βεβαίως, εάν τελικά το κάνετε (το οποίο και εύχομαι να μην γίνει ποτέ), όταν θα τους δείτε να χρησιμοποιούν αυτά που εσείς οι ίδιοι πετάξατε, μην πάτε να τους πείτε ότι σας ανήκουν, ότι είναι δικά σας. Θα είναι πλέον πολύ αργά. Από αφέντες θα έχετε γίνει δούλοι κι υπηρέτες χωρίς να το καταλάβετε. Το παράπονο και το δίκιο θα σας πνίγουν, όμως κανένας δε θα βρεθεί να σας υποστηρίξει. Γι αυτό μη γυρνάτε την πλάτη σας τόσο εύκολα στις ρίζες σας. Όσο δυνατό κορμό κι αν φτιάξει το δέντρο, οι ρίζες είναι αυτές που το κρατούν όρθιο στο χώμα.
Με πολλή και πραγματική αγάπη, (γιατί έχω κι εγώ παιδιά κι αγωνιώ)
Μυρίλλας Αναστάσιος
πηγή:economist.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά και οχι σε greeklish.