Ιδεολογίες και ποδόσφαιρο

‘’ Στην Ελλάδα όταν γίνονται εκλογές  πετάμε τη… μπάλα στην εξέδρα, αφού δεν διεξάγονται πρωταθλήματα. Γνωρίζετε ότι ανά τον κόσμο υπάρχουν ομάδες που είναι ρητά συνδεδεμένες με την πολιτική;’’

Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι απόλαυσης και καθήκοντος, υποστηρίζει ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος Εντουάρντο Γκαλεάνο. Είναι αναμφισβήτητο ότι το ποδόσφαιρο συγκεντρώνει το ενδιαφέρον εκατομμυρίων ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ταξική προέλευση. Αυτό δεν σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν πολιτικές και ιδεολογίες στο ποδόσφαιρο. Το Onsports κάνει… βόλτα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ελλάδας και Ευρώπης και σας παρουσιάζει τις οµάδες που επιµένουν να έχουν και πολιτική άποψη!

ΑΠΟΕΛ -Ομόνοια

Δεξιοί εναντίον αριστερών. Οπαδοί του δεξιού κόμματος ΔΗΣΥ εναντίον οπαδών του κομμουνιστικού κόμματος ΑΚΕΛ και μεγάλη ένταση στα παιχνίδια των δύο ομάδων. Ο διαχωρισμός προέκυψε στο μακρινό 1948 και συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου εκείνου του έτους, όταν το Δ.Σ. του ΑΠΟΕΛ απέστειλε τηλεγράφημα προς τον ΣΕΓΑΣ, με αφορμή τους Πανελλήνιους αγώνες στίβου. Η οικογένεια του ΑΠΟΕΛ απηύθυνε «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» και ευχόταν «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία».

Κάποιοι παράγοντες και αθλητές του ΑΠΟΕΛ που είχαν αριστερές πεποιθήσεις θεώρησαν ως πρόκληση και κομματική τοποθέτηση τον χαρακτηρισμό «εθνοκτόνος ανταρσία» και αποφάσισαν να διαχωρίσουν τη θέση τους. Η κόντρα δεν άργησε να ξεσπάσει και τελικά οι «αριστεροί» αποχώρησαν από τον ΑΠΟΕΛ και ίδρυσαν στις 4 Ιουνίου του 1948 την Ομόνοια. Εκτοτε, οι αγώνες των δύο ομάδων χαρακτηρίζονται από ένταση και φανατισμό με επίκεντρο περισσότερο την πολιτική και λιγότερο το ποδόσφαιρο.

Αστέρας Εξαρχείων

Ο Πανεξαρχειακός ιδρύθηκε το 1928 και αργότερα συγχωνεύτηκε με την Υπεροχή για να δημιουργηθεί ο ΑΣΕΝ. Η επόμενη συγχώνευση, αυτή του 1967 με τον Λευκό Αστέρα «γέννησε» μια ομάδα που ξεχωρίζει όχι για τις επιτυχίες της, αλλά για την πίστη και την αγάπη που τρέφουν προς αυτή οι οπαδοί της. Ο Αστέρας Εξαρχείων αποτελεί μια από τις πλέον «ρομαντικές» περιπτώσεις στο σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο και σίγουρα μια από τις πλέον ξεχωριστές. Οι οπαδοί του ασπάζονται κατά κύριο λόγο την αναρχία, προτιμούν όμως να τούς αποκαλούν αντιεξουσιαστές. Επειδή, πάντως, η τρέλα δεν πάει μόνο στα βουνά, οι οπαδοί του Αστέρα (οι οποίοι έχουν κοιμηθεί στο γήπεδο για να μην χάσουν κυριακάτικο παιχνίδι που ξεκινούσε στις 9.30) έχουν φωτογραφηθεί με κασκόλ της ομάδας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Από το Σινικό Τείχος, μέχρι τους Καταρράκτες του Νιαγάρα…

Προοδευτική Τούμπας

Αντιεξουσιαστές με αγάπη προς το ποδόσφαιρο και μία συγκεκριμένη ομάδα δεν υπάρχουν μόνο στα Εξάρχεια, αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Η Προοδευτική Τούμπας μπορεί να μην είναι τόσο γνωστή στο ευρύ κοινό, όσο ο Αστέρας Εξαρχείων, εντούτοις έχει πολλούς πιστούς φίλους και αρκετά κοινά με την αθηναϊκή ομάδα με πρώτο και καλύτερο τη φιλοσοφία τους για το παιχνίδι, τη νίκη και την ήττα. «Χάσουμε κερδίσουμε, εμείς θα το γλεντήσουμε» είναι το σύνθημα που τους αντιπροσωπεύει. Η Προοδευτική είναι η δεύτερη πιο παλιά ομάδα της Τούμπας μετά τον ΠΑΟΚ (1952 το έτος ίδρυσής της), ωστόσο μαράζωσε, όπως πολλά ερασιτεχνικά σωματεία της χώρας και έφτασε στη διάλυση. Το 2008, όμως, οι αναρχικοί-αντιεξουσιαστές της περιοχής αποφάσισαν να την αναγεννήσουν παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους φορώντας κάποιοι εξ αυτών αθλητικά σορτσάκια και παπούτσια και οι υπόλοιποι βοηθώντας με τραγούδι από την κερκίδα. Προσοχή! Όσοι πιστεύουν ότι στο γήπεδο πηγαίνουν «φρικιά» επηρεασμένοι από τα στερεότυπα ετών, πέφτουν πολύ έξω. Οι φίλοι της ομάδας «Έκρηξη-Προοδευτική Τούμπας», όπως είναι το πλήρες όνομά της, δεν έχουν δημιουργήσει ποτέ επεισόδια, δεν βρίζουν στο γήπεδο και δέχονται με χαρά στις κερκίδες οικογένειες και μικρά παιδιά. Η μόνη τους διαφορά με οπαδούς άλλων ομάδων είναι ότι αντιμετωπίζουν διαφορετικά το ποδόσφαιρο και ότι το θεωρούν άμεσα συνδεδεμένο με την πολιτική. Ενδεικτικό της ηρεμίας που επικρατεί στο γήπεδο και της φιλοσοφίας τους είναι ότι δεν δημιούργησαν προβλήματα στον Παναγιώτη Ψωμιάδη, σε κανένα από τα αρκετά παιχνίδια που αυτός θέλησε (από περιέργεια ίσως) να παρακολουθήσει…

Λάτσιο

Το ποδόσφαιρο γεννήθηκε από την ανάγκη των εργατών να ψυχαγωγηθούν στον ελεύθερο χρόνο που τους έμενε όταν δεν δούλευαν στα εργοστάσια-κάτεργα του 18ου και 19ου αιώνα. Πέρα από αυτό το γεγονός, το ποδόσφαιρο είναι «δημοκρατικό» άθλημα, καθώς όλοι έχουν το δικαίωμα να κλωτσήσουν μια μπάλα. Και ο ψηλός και ο κοντός. Και ο αδύνατος και ο χοντρός.

Ο φασισμός ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το ποδόσφαιρο. Στο Μουντιάλ του 1934 ο Μουσολίνι μετέτρεψε την διοργάνωση σε προπαγανδιστική φιέστα του καθεστώτος του. Ανάλογη ιδεολογία συναντάμε ακόμα στο ποδόσφαιρο της Ιταλίας και η Λάτσιο είναι αυτή που την αντιπροσωπεύει. Στα ιταλικά τα αρχικά της είναι S.S. Lazio (Societa Sportiva Lazio) αλλά αυτό το S.S. από τους φανατικούς οπαδούς της προφέρεται σαν το ναζιστικό τμήμα των SS. Επίσης θεωρούνται φανατικοί αντι- σημίτες και φασίστες. Σε ένα ματς η αστυνομία κατέσχεσε 60 πανό με ρατσιστικά συνθήματα. Σε ένα παιχνίδι με τη μεγάλη αντίπαλό της Ρόμα ένα πανό έγραφε: «Το Άουσβιτς είναι η πόλη σας και οι φούρνοι τα σπίτια σας».

Λιβόρνο

Στην Ιταλία υπάρχει επίσης και η Λιβόρνο, η οποία είναι αντίθετη στη Λάτσιο με αποτέλεσμα τα παιχνίδια ανάμεσά τους, να στιγματίζονται από σοβαρά επεισόδια με την πολιτική να είναι ο κυριότερος λόγος. Το παρατσούκλι της είναι «κόκκινη», καθώς σηµαίες της αριστεράς ανεμίζουν από οπαδούς της καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων. Στην πόλη Λιβόρνο, εξάλλου, είχε ιδρυθεί και το Ιταλικό Κοµµουνιστικό Κόµµα.

Μίλγουολ

Η Μίλγουολ, είναι μια από τις αρχαιότερες ομάδες του ανατολικού Λονδίνου με τον χουλιγκανισμό να είναι πλέον… παράδοση για αυτή. Κυρίως λόγω της εργατικής λαϊκής βάσης της, από εργαζόμενους στις αποβάθρες του λιμανιού. Σήμερα θεωρείται από τις κύριες εστίες χουλιγκανισμού στην Αγγλία, οι φανατικοί της γνωστοί και ως F-troop θεωρούνται συνδεδεμένοι με το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο. Το γήπεδό της (The Den) τιμωρείται συχνά λόγω επεισοδίων, ειδικά όταν παίζει με την Μπράντφορντ.

Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα

Εκτός από την ποδοσφαιρική αντιπαλότητα, οι δύο ομάδες διαφέρουν και στον πολιτικό τομέα. Η Μαδρίτη είναι η πρωτεύουσα της Ισπανίας, με τη Βαρκελώνη να θέλει να…αποσπαστεί από την υπόλοιπη χώρα. Στον περίγυρο του «Καμπ Νου» υπάρχει η καταλανική διάλεκτος, ενώ οι κάτοικοι της πόλης δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Ισπανούς, αλλά Καταλανούς.

Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’30 η Μπαρτσελόνα, δημιούργησε το καταλανικό σύμβολο που στρεφόταν απέναντι στην δικτατορία του Φράνκο και της Μαδρίτης. Ο πρόεδρος των Καταλανών, Γιόσεπ Σουνιόλ, δολοφονήθηκε από τους ανθρώπους του Φράνκο, με το πρώτο σοβαρό επεισόδιο της συγκεκριμένης αντιπαλότητας να είναι γεγονός. Ο συγγραφέας Φιλ Μπολ, στο βιβλίο του «Η ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου», αναφέρει ότι η εξέλιξη του εμφύλιου πολέμου της Ισπανίας, είναι η κόντρα ανάμεσα στις Μπαρτσελόνα και Ρεάλ.

Ζανκτ Πάουλι

Υπάρχουν σύλλογοι που υποστηρίζουν ότι είναι κάτι παραπάνω από µια ποδοσφαιρική ομάδα και υπάρχουν ομάδες που είναι κάτι πολύ περισσότερο, χωρίς να χρειάζεται να το διαφημίζουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι η Ζανκτ Πάουλι του Αμβούργου. Σύμφωνα µε έρευνα υπάρχουν περισσότεροι από 11 εκατομμύρια φίλοι της οµάδας του Αμβούργου, αριθµός που την κατατάσσει στις δημοφιλέστερες της Γερμανίας και ίσως στις πιο αγαπητές οµάδες του πλανήτη. Η Ζανκτ Πάουλι έχει καταφέρει να προσεγγίσει πολλές πολιτικοποιημένες κατηγορίες: είναι πανκ, αριστεροί και αριστεριστές, αντιναζιστές και αντιρατσιστές. Είναι οι πρωτοστάτες σχεδόν κάθε πολιτικής διαδήλωσης στο Αμβούργο και όχι µόνο, αφού υπάρχουν περισσότερα από 100 αναγνωρισμένα κλαµπ φίλων της Ζανκτ Πάουλι σε όλον τον κόσµο.

Τη δεκαετία του ‘80 η Ζανκτ Πάουλι είχε τερματοφύλακα τον Φόλκερ Ίπιγκ, ο οποίος έµενε σε οίκηµα που τελούσε υπό κατάληψη, ενώ για έξι µήνες είχε παρατήσει το ποδόσφαιρο προκειμένου να προσφέρει εθελοντική εργασία στη σπαρασσόμενη από τον εµφύλιο πόλεµο Νικαράγουα. Πριν από λίγα χρόνια η Ζανκτ Πάουλι προετοιμάστηκε στην Κούβα. Εκεί οι παράγοντες, ποδοσφαιριστές και προπονητές αντιμετώπισαν τη σκληρή πραγματικότητα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι της χώρας του Φιντέλ Κάστρο. Έτσι, αποφάσισαν να βοηθήσουν και σε συνεργασία µε το πάντα πρόθυµο κοινό τους έθεσαν σε εφαρμογή το πρόγραµµα «Viva con aqua de Sankt Pauli» – µια καµπάνια από την οποία συλλέγονται χρήµατα για την υδροδότηση σχολείων της Κούβας µε πόσιµο νερό.

πηγή_onsports.gr