Σάββατο 11 Απριλίου 2015

Οι εχθροί των εθνών

«Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι του νόμου. Απαγορεύεται το ίδιο, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί» Anatole France.


Είναι κοινή η πεποίθηση ότι το κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, οικονομικό και πνευματικό τέλμα στο οποίο όλο και βαθύτερα ποντίζεται η Ελλάδα είναι πολύ πιο σκοτεινό, βαθύ και βορβορώδες από ότι αρχικά εκτιμάτο, ώστε να θεωρείται ουτοπία η οποιαδήποτε κατάσταση επαναφοράς στο αρχικό σημείο εκκίνησης. Όμως, παρά την συνεχή, λεπτομερή και διεξοδική δημόσια συζήτηση των αποτελεσμάτων της οικονομικής καταστροφής, απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο η έκθεση των πραγματικών αίτιων του ολέθρου. 

Θα μπορούσε λοιπόν να θεωρηθεί, ότι η απόκρυψη της αλήθειας είναι δολίως και συνειδητώς επιβαλλόμενη στην κοινή συνείδηση από κάποια “αόρατο αρχή”, διαφορετικά, η μόνη εναλλακτική περίπτωση δεν μπορεί παρά να είναι το αποτέλεσμα κάποιας μυστηριώδους καθολικής απονεύρωσης και εξασθένισης των πνευματικών αντανακλαστικών του έθνους. 

Οι έντιμες απαντήσεις θα μπορούσαν να φωτίσουν τις σκοτεινές πτυχές της μη αναστρέψιμης κατάστασης, παρά το γεγονός ότι ο κοινός νους έχει μια κάποια θολή και συγκεχυμένη αντίληψη των αιτίων. 

Γιατί λοιπόν αποτυγχάνουν τα Έθνη; Την απάντηση στο διαχρονικό και ταυτόχρονα επίκαιρο ερώτημα δίνουν οι καθηγητές του πανεπιστημίου του Harvard Darin Acemoglou και James Robinson μέσα από το βιβλίο τους [1], οπού με αφοπλιστική επιστημονική μεθοδολογία επιστρατεύονται ιστορικά και κοινωνικά επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την άποψη ότι "τα έθνη αποτυγχάνουν επειδή οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ μιας χώρας με συνειδητά προωθούν και επιβάλλουν εκείνα τα νομοθετικά πλαίσια και κανόνες, που σκοπό έχουν να κατευθύνουν το σύνολο του πλούτου μιας χώρας στους προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς τους, οδηγώντας έτσι τα έθνη σε μια συνεχή και αέναη πνευματική, ψυχολογική και υλική εξαθλίωση μέσω της δήμευσης των ιδιωτικών περιουσιών και την απαξίωση της εργασίας". 

Αν δεχθούμε τις απόψεις των δυο διακεκριμένων καθηγητών, θα πρέπει αμέσως να ταυτοποιήσουμε τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ νομοθετούν με σκοπό την καταλήστευση του λαού. Προφανώς, η ανισοκατανομή και η λεηλασία του εθνικού πλούτου πραγματοποιείται σε υπερθετικό βαθμό στις χώρες εκείνες όπου οι ανθούσες εγκληματικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ έχουν μετατρέψει την ζωή των πολιτών σε μια καθημερινή διαδικασία παιχνιδιού με την εξαθλίωση και τον θάνατο. Οι άνθρωποι αυτοκτονούν, οι οικογένειες διαλύονται, οι νέοι ενθαρρύνονται να μεταναστεύσουν μαζικά, ώστε να μην υπάρξει κοινωνική έκρηξη που θα απειλήσει την ύπαρξη τους, η ανεργία του πληθυσμού θεωρείται ευλογία και μέσον για την οικονομική ανάπτυξη άλλων χωρών και περιοχών του πλανήτη. Εκφράζουν π.χ. την ανησυχία τους οι εγχώριες ελίτ στην πιθανή κατάρρευση της Ευρωζώνης, ενώ η εξαφάνιση των συλλογικών κοινωνικών, πολιτισμικών αξίων και χαρακτηριστικών του λαού παρουσιάζεται ως «προοδευτικός εκδημοκρατισμός της κοινωνίας». 

Το πρώτο ερώτημα που θα θέταμε σχετίζεται με τα κοινωνικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά των νεοφιλελεύθερων οικονομικών προμαχώνων της παγκοσμιοποίησης. Τα χαρακτηριστικά των εγκληματικών αυτών συμμοριών είναι σε όλη την υφήλιο τα ίδια, με την μόνη διαφορά, σε σχέση με το φεουδαρχικό παρελθόν τους, ότι σήμερα, στο πεδίο της τελικής μάχης ενάντια στις κοινωνίες, εφαρμόζουν τις πλέον εξελιγμένες επιστημονικές μεθόδους κοινωνικής μηχανικής, που διαιωνίζει τον έλεγχο της απάθειας των μαζών στην εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό. Οι πολίτες πλέον αδυνατούν να αντιληφθούν την μαζική σαπωνοποίηση τους στους θαλάμους αερίων της νέας τάξης πραγμάτων. Η μεθοδολογία της καταλήστευσης των εθνών πραγματοποιείται με την βοήθεια τριών κεντρικών «μηχανισμών εξαΰλωσης» ψυχών και ιδεολογιών αντίστασης.

Ο πρώτος μηχανισμός επιτελεί το έργον της σύνθλιψης της ατομικότητας, που εξαφανίζει την προσωπική ιδιαιτερότητα της δημιουργίας και της σκέψης. Ο μηχανισμός έχει ως κύρια λειτουργία την συνειδητή παροχή παιδείας χαμηλού επιπέδου, ώστε ο νους να σαπίζει και να νεκρώνεται η δημιουργική σκέψη. Οι νέοι δεν έχουν την δυνατότητα να διεκδικήσουν θέσεις εργασίας στην διοικητική μηχανή, επειδή μελλοντικά θα μπορούσαν να απειλήσουν την διαιώνιση της αέναου ληστείας. 
Οι γόνοι των πολιτικών και οικονομικών ελίτ θα σπουδάσουν στα κατάλληλα και καλλίτερα ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Όταν θα επιστρέψουν στις χώρες τους, θα στελεχώσουν εκείνες τις θέσεις του διοικητικού και νομοθετικού μηχανισμού που θα εγγυώνται την διαιώνιση της ληστείας του λαού (οι συνεννοήσεις θα είναι του στιλ: «Κώστα, το παιδί γύρισε από το εξωτερικό, θα διευθύνει το τμήμα επενδύσεων στην Τράπεζα όπως συμφωνήσαμε, έτσι;»). 

Η αισθητική απαξίωση του αστικού τοπιού είναι μέρος του παιγνιδιού. Η γκετοποίηση, η βρώμα και το γκράφιτι στην πόλη θα προωθηθεί πολιτικά από τις ελίτ ώστε να υιοθετηθεί απ την μάζα σαν φυσιολογικό μέρος της ζωής της, με σκοπό την εξαθλίωση της ψυχής ώστε να καμφθούν οι αντιστάσεις. Η Εκάλη δεν παρουσιάζει την ίδια εικόνα με τα Εξάρχεια.

Ο δεύτερος μηχανισμός εξαΰλωσης έχει σκοπό την καταστροφή της μεσαίας τάξης, που αποτελεί και τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό της παγκοσμιοποίησης. Η καταστροφή θα ολοκληρωθεί με την απαξίωση της εργασίας και την δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας. Ο τελικός στόχος υλοποιείται μέσω της αθρόας εισαγωγής εργασίας, με την νομιμοποίηση της μετανάστευσης μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων από την ανεξάντλητη παγκόσμια δεξαμενή. Η πληθυσμιακή αλλαγή που επιδιώκουν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ, «νομιμοποιείται» μέσα από μία πληθώρα καλά χρηματοδοτούμενων ΜΚΟ, που σκοπό έχουν την αναγωγή σε «υπέρτατη πολιτική αξία» της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, την σύγχυση των ιδεών και την νοητική ταυτοποίηση των αντιφάσεων. 
Προφανώς, η παγκοσμιοποίηση είναι ευλογία εάν σχετίζεται με την διακίνηση των ιδεών, την επιστημονική έρευνα και την γνώση. 
Είναι όμως μηχανή παραγωγής εξαθλίωσης και φτώχιας εάν περιλαμβάνει την ελεύθερη διακίνηση πληθυσμών, εισαγόμενης εργασίας και κεφαλαίων. 
Η «Σοσιαλιστική Προοπτική», το μηνιαίο όργανο της Κομμουνιστικής Τροτσκιστικής Ένωσης (4η Διεθνής) αναφέρει στο τεύχος του Ιανουαρίου 2009. «Οι Έλληνες καπιταλιστές, η κυβέρνηση τους και τα κόμματα τους συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό έργο της μαζικής εισαγωγής φτηνών και ξένων υποτακτικών, ξένων εργατών, παρόλο που ταυτόχρονα δηλώνουν ότι θα μειώσουν τις θέσεις εργασίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. 

Η κραυγαλέα αυτή αντίφαση αποκαλύπτει ξεκάθαρα τις προθέσεις τους…. Δύο εκατομμύρια ξένοι ζουν και εργάζονται στην χώρα μας, ενώ ένα εκατομμύριο Έλληνες είναι ουσιαστικά άνεργοι… Η προέλευση των ξένων από χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο έχει ρίξει αφάνταστα τους μισθούς και τα μεροκάματα και έχει πάει το εργατικό κίνημα χρόνια πίσω. Ο σκοπός των ελίτ είναι εκτός από οικονομικός και πολιτικός. 

Θέλουν να αλλάξουν την πληθυσμιακή σύνθεση της χώρας, με την μόνιμη εγκατάσταση πολιτικά καθυστερημένων λαών, έτσι ώστε ο πολιτικά ανήσυχος Ελληνικός λαός να υποταχθεί σε μία ετερόκλητη μάζα παθητικών, μοιρολατρικών, θρησκόληπτων και πολιτικά αδιάφορων πληθυσμών, προερχόμενοι από αντίστοιχες κουλτούρες βαθιά ριζωμένες μέσα τους. 

Το στρατηγικό αυτό σχέδιο που εφαρμόζεται εδώ και είκοσι χρόνια …. Έχει υποθηκεύσει συνολικά το μέλλον της χώρας. Το σχέδιο αυτό το υπηρετούν πιστά εδώ και είκοσι χρόνια τα πολιτικά κόμματα και όλα τα αστικά ΜΜΕ με το πρόσχημα του αντιρατσισμού…». 
Το έργον του δεύτερου «μηχανισμού εξαΰλωσης» εξαντλείται με την δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών του Ελληνικού λαού. Η εγκληματική αυτή νομοθετική πράξη, παραβίασε την συνταγματική κατοχύρωση της ιδιοκτησίας που επέβαλε η εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 μετατρέποντας τους Έλληνες από ραγιάδες σε ιδιοκτήτες αφορολόγητης ιδιοκτησίας και συνεπώς μετασχημάτισε τους δούλους σε άρχοντες (άρχων , ο κατέχων γη). 

Ο Τρίτος «μηχανισμός εξαΰλωσης» αποσκοπεί στην καταστροφή των «συλλογικών ταυτοτήτων». Επιστρατεύει τους «νεοτερικούς» και «μετανεοτερικούς» θεωρητικούς και διανοούμενους της νέας τάξης πραγμάτων και αποσκοπεί στην απαξίωση των «Αντικειμενικών Εθνοσυμβολικών Προσεγγίσεων» (γλώσσα, θρησκεία, περιοχή, διοικητικοί οργανισμοί). 
Οι εθνοσυμβολικές προσεγγίσεις τοποθετούν στο κέντρο της συλλογικής συμπεριφοράς την κουλτούρα και τον πολιτισμό και υπερτονίζουν την έννοια της εθνικής ταυτότητας. Για τους νεοτερικούς και μετανεορικούς όμως εισηγητές της παγκοσμιοποίησης, οι έννοιες του «έθνους» (nation), της «εθνικής ομάδας» (ethnie), της «εθνικής ταυτότητας» (national identity) και του «εθνικισμού» (nationalism) είναι απλώς «κατασκευασμένες» και δεν αποτελούν χρονικά διαμορφωμένες οντότητες. 
Ταυτόχρονα, επιδιώκουν να τις αντικαταστήσουν με «υποκειμενικούς συμβολισμούς» ( συμπεριφορές, αντιλήψεις, θέσεις και αισθήματα). Η διαγραφή των αντικειμενικών παραγόντων επιδιώκει να εκδιώξει από την ιστορική εξέλιξη την Ελληνική εθνοτική ομάδα η οποία ιστορικά ολοκληρώθηκε και σχηματοποιήθηκε μέσω και των δύο συμβολισμών. 
Το Ελληνικό έθνος και η εθνική ταυτότητα τοποθετούνται στον χώρο και τον χρόνο με βάση την «Επιλογή», τον «συνδυασμό» και την «αποκωδικοποίηση αξιών», «συμβόλων» και «μνημών» που προϋπάρχουν. Η ιστορική πορεία του έθνους επικεντρώνεται στο τρίπτυχο της «Επανάληψης» (Recurrence), της «Συνέχειας» (continuity) και της «Οικειοποίησης» (appropriation) [2,3]. 

Αυτοί είναι οι τρόποι με τους οποίους το παρελθόν πρέπει να ανακτηθεί, να πιστοποιηθεί και να συσχετισθεί με το παρόν. Αποκοπή από το παρελθόν αφαιρεί από την εθνοτική ομάδα το δίκαιον του «ιστορικού βάθους», το δικαίωμα «χρήσης της γεωγραφικής θέσης», το δικαίωμα οικειοποίησης του «πολιτιστικού πλούτου». 

Ο σκοπός των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών ελίτ στην νέα τάξη πραγμάτων είναι να εξαφανίσει το εθνικό συναίσθημα της εθνικής ομάδας που καταλαμβάνουν συγκεκριμένο Ελληνικό γεωγραφικό χώρο και συνδέεται με τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού που είναι η «Ελευθερία», η «Δημοκρατία», η «Δικαιοσύνη» και η «Επιστήμη» [4]. 
Η αποκοπή από την συλλογική μνήμη έχει σκοπό να μειώσει τις ατομικές και συλλογικές αντιστάσεις στην επιδιωκόμενη ληστεία του εθνικού και ιδιωτικού πλούτου. Κατα Franz Fanon, ο πλούτος δεν είναι καρπός εργασίας, αλλά οργανωμένης και νομοθετικά κατοχυρωμένης ληστείας. 

Σήμερα, η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία είναι ευκολότερο να οδηγηθεί μέσω τεχνικών κρίσεων που μεγεθύνουν τον φόβο στην «συμμόρφωση», επειδή η συλλογική και η ατομική κριτική σκέψη αδυνατούν να αντιληφτούν το σχέδιο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ προς την « τελική λύση». Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ έχουν σχεδόν επιτύχει να καρπωθούν το σύνολο του πλούτου που παράγει η κοινωνία μετατρέποντας αργά μα σταθερά τα πολτοποιημένα έθνη σε ένα απέραντο πτωχοκομείο.

[1] Darin Acemoglou and James Α. Robinson, «Γιατί αποτυγχάνουν τα Έθνη», Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήναι, 2013.
[2] Anthony D. Smith, «National Identity (Ethnonationalism Comparative Perspective)
», University of Nevada Press, 1993.
[3]Ernest Gellner, “ Εθνικισμός», Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήναι, 2002.
[4] Robin Lane Fox, «Ο κλασικός κόσμος», Εκδόσεις Ωκεανίδα, Αθήναι 2006.

Ο Αλκιβιάδης-Κωνσταντινος Κεφάλας είναι Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστήμιου του Manchester, UK, Δντης Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά και οχι σε greeklish.