Η μοναξιά της καθαρίστριας

Το ξύλο των ΜΑΤ στις καθαρίστριες έξω από το υπουργείο οικονομικών, προκάλεσε το συνηθισμένο κύμα συμπαράστασης από τα social media. Μπάτσος – γουρούνι – δολοφόνος πλακώνει μεσήλικη γυναίκα που πασχίζει για το δίκιο της.Η εικόνα αποτελεί κάτι σαν... Χριστούγεννα για τους επαναστάτες του διαδικτύου!

Του Κώστα Κεφαλογιάννη

Η χαρά τους όταν προκύπτουν τέτοια θέματα, θέματα δηλαδή που τους επιτρέπουν να ξεράσουν όλο τον αντιμνηνονιακό, ανθρωπιστικό και αναμφίβολα επαναστατικό τους οίστρο , σε ένα εμπνευσμένο στάτους, ξεπερνάει και τη χαρά της γνωστής εργαζομένης που και να θέλει  δεν μπορεί να κρυφτεί.

Δεν ξέρω τι είναι πιο θλιβερό. Ένα κράτος που ξεκινάει την... εξυγίανση του δημοσίου τομέα από τις καθαρίστριες (προφανώς επειδή οι αρμόδιοι πίστεψαν ότι δεν θα βρουν απέναντι  τους  ισχυρούς συνδικαλιστές να τους ζαλίσουν τον έρωτα) , ο ΜΑΤατζής που θεωρεί καθήκον του να σφαλιαρώνει γυναίκες, ή  μήπως όλοι εμείς; Που απλώσαμε τη συμπαράσταση μας στην αρένα του Facebook, όχι επειδή γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει (η συντριπτική πλειονότητα δεν έχει ιδέα) αλλά επειδή μας αρέσει να γράφουμε μεγαλοστομίες;

Ακούμε καθημερινά άπειρες  φωνές διαμαρτυρίας. Δεν είναι όλες ίδιες, δεν έχουν όλοι δίκιο. Άλλο οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής, άλλοι οι απολυμένοι της ΕΡΤ, άλλοι  οι καθαρίστριες .  Όσοι «συμπαραστέκονται» στους πάντες και τα πάντα, δεν είναι αλληλέγγυοι αγωνιστές. Είναι απλώς λαϊκιστές. Με διπλή έννοια. Κανονικοί λαϊκιστές αλλά και θλιβεροί τύποι που ζουν για να μαζεύουν  «like».  

Αυτούς ειδικά, δεν τους έχουν ανάγκη οι συγκεκριμένες κυρίες. Εκείνες δίνουν εδώ και αρκετούς  μήνες, ερήμην των πολλών ένα συνεπή, αξιοπρεπή, μοναχικό αγώνα. Θα ήθελαν υποθέτω  περισσότερους συμπαραστάτες. Συμπαραστάτες όμως, που βρέθηκαν δίπλα τους όχι για να βρίσουν  τους μπάτσους και τον Σαμάρα. Αλλά για να ανατρέψουν μια μεγάλη αδικία, Κι ας μοιάζει αυτή η αδικία, στη συγκεκριμένη χώρα, τη συγκεκριμένη στιγμή, με σταγόνα στον ωκεανό.

Οι νέες επαναστάσεις, αν και εφόσον γίνουν ποτέ, ίσως πράγματι να ξεκινήσουν με ένα πληκτρολόγιο. Αλλά θα απαιτήσουν κάτι περισσότερο από  φρικτά κλισέ και άναρθρες κραυγές,  «χούντα,  Γ΄ Ράιχ,  δοσίλογοι, κρεμάλες κ.λ.π.». Θα απαιτήσουν  ενημέρωση, αληθινή ευαισθησία και μια ουσιαστική, βαθιά ανθρώπινη οπτική. Με τσιτάτα του Τράγκα , δεν γίνεσαι η λύση του προβλήματος. Γίνεσαι η άλλη όψη του.

Υ.Γ. Και μετά το χριστουγεννιάτικο δώρο των ΜΑΤ, ήρθε και το πρωτοχρονιάτικο από τον σεκιουριτά έξω από την ΕΡΤ. Μια δύσκολη εβδομάδα για την Ελλάδα, μια υπέροχη εβδομάδα για τα στάτους της οργής...

πηγή:prismanews.gr