Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Ενάντια στα πρέπει Α' μέρος




Πάθος στα πάντα,ενάντια στις εποχές τις άδειες.Πάθος για το χτες,για το τώρα,μα πιο πολύ για το αύριο,το μεθαύριο…αιώνιο πάθος.Πάθος με τη ζωή,με τους ανθρώπους,με την κάθε στιγμή,με το θάνατο.Άσε το να σε κυριεύσει κόντρα στα ρεύματα και τις προσταγές των άδειων και των άψυχων κι όλων των φαύλων των δασκάλων σου.
Μόνο όταν όλα γίνονται με πάθος φέρνουνε τέτοιο αποτέλεσμα στην ψυχή σου.Μια βαθύτερη ικανοποίηση ότι ζεις.Όχι από ένστικτο μα για ουσία,γιατί η ουσία της ζωής είναι η αλήθεια και η αλήθεια βρίσκεται μέσα στου καθενός τα βάθη και μένει μόνο ο τρόπος να την οδηγήσει στον αφρό.Κι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στο να νοιώσεις την αλήθεια είναι να τη ζήσεις.Να τη βιώσεις μέσα απ’τα πάθη σου,μέσα απ’την κάθε σου στιγμή.Αγάπη με πάθος,έρωτας,μίσος τα πάντα.Για να’ρθει η στιγμή να δώσεις άδειο κορμί κι όχι ψυχή.Αυτή να’ναι γεμάτη,τόσο γεμάτη που να μη χωράει από καμιά πύλη και να μείνει για πάντα ελεύθερη.Να τριγυρνά και να διαδίδει το μεγαλείο να μάθουν κι άλλοι,να μάθουν όλοι.
Άσε τους φαφλατάδες να φωνάζουν,να δίνουν δήθεν συμβουλές να ζήσω με τη λογική.Εγώ θα ζω με πάθος για ό,τι κάνω κι όχι για ό,τι μου λέτε και μου δίνετε.
Το πάθος μου το’χω για τις αλήθειες μου και όχι για τα ψεύτικα τα λόγια και τα έργα σας.Ζω με πάθος ό,τι γεμίζει την ψυχή μου κι όχι τις τσέπες μου,αυτές γεμίζουν με το σώμα και με το μυαλό.Δε δίνω την ψυχή μου για τις δουλειές σας γιατί είναι φτιαγμένη για το μεγάλο,το αιώνιο.τ’ωραίο.Και πάλι σας το λέω,ψυχή για τα μικρά δε δίνω,ψυχή μόνο για την ψυχή κι ας απότύχω κι ας πονέσω,αξίζει.
Ένας πόνος από αγάπη αξίζει όσο όλοι σας οι μισθοί κι όλα σας τα πλούτη.Δεν τα θέλω.Θέλω αυτά που με κάνουν να νοιώθω άνθρωπος και όχι βίδα στην καλοκουρδισμένη μηχανή σας.Δε σας προσφέρω τίποτα παραπάνω απ’ότι δίνετε κι αξίζετε,τα χέρια μου και το μυαλό μέχρι εκεί.Θέλετε κι άλλα? Όχι από μένα,να βρείτε άλλους.Τους φτηνούς του συναφιού σας που όλη τους η ζωή ένα τίποτα,ένα κενό,ένα ρολόι κι ένα μηνιάτικο και πόσα παραπάνω.Δουλεύω για να ζω δε ζω για να σας κάνω πιο πλούσιους και όταν θα έρθει η ώρα του μετρήματος να ψάχνω γι’αναμνήσεις μέσα στο χρονοντούλαπο.Θα’ναι άδειο και τότε τι τα θες…θα είναι αργά.Ο χρόνος ξέρει μόνο ένα δρόμο.Γι’αυτό σας λέω άστε με μένα να ονειρεύομαι,να ζω για τα μικρά.Σας τα χαρίζω όλα τα μεγαλεία και τα πλούτη σας.
Δεν είμαι εγώ για ξυπνητήρι κι εντευκτήριο και να χορεύω στους ρυθμούς των άδειων μουσικών που μου προσφέρετε.Χάρισμα σας,αγαπάω ό,τι ζω μ’αυτούς που θέλω κι αν δεν τους έχω δε θέλω τίποτα,ως που να βρω αυτό και μόνο.Παρέα με το προσωρινό,το δήθεν,το ‘’απ’το τίποτα’’ ας κάνουν άλλοι,αυτοί που το μπορούν…οι μίζεροι ,αυτοί που φτιάξατε στα μέτρα σας για τα μέτρα σας.Πάρ’τε τον Αβραάμ σας τον χαρίζω,θα διαβώ το μονοπάτι του Σωκράτη  κι ας έχει κώνιο στο τέλος.Έτσι ήταν πάντα  για τους αετούς,μια σφαίρα κυνηγού παραμονεύει…είναι το τίμημα.
Φίλος με ό,τι αξίζει κι όχι μ’αυτό που πρέπει και μου ορίζετε.Φίλος βγαλμένος απ’του Αριστοτέλη τη σοφία κι όχι από ‘’τ’αγαθά ‘’του Ισαάκ σας.
Άστε μ’εμένα που σας λέω δεν κάνουμε χωριό.Θα πάω απ’τον πετρόδρομο,η άσφαλτος παραείναι εύκολη κι όλα τα εύκολα που φτιάξατε δήθεν για το καλό μας έχουνε τέλος απότομο.Κόβονται και μένεις εκεί να κοιτάς,να περιμένεις συμβουλές από τους μέντορες.Κι έχει καλά αν σε χρειάζονται,θα φτιάξουν γέφυρα.Αν όχι…πήδα ανθρωπάκι στο κενό,σ’αυτό που μόνος σου επέλεξες για ζωή.Βλέπεις ως τώρα έβρισκες πάντα συμβουλές,τώρα λοιπόν πήδα κι απάλλαξε τον κόσμο.
Έναν κόσμο που δε φτιάχτηκε για σένα αλλά εσύ φτιάχτηκες γι’αυτόν.Για να τον υπηρετείς όσο αντέχουνε τα πόδια σου να στέκονται και μετά…το σάλτο στο κενό το κενό που εσύ διάλεξες γιατί έτσι βόλεψε,έτσι σου λέγαν οι σοφοί της εποχής σου.Μ’αυτοί κοιτάγαν τη δικιά τους την κοιλιά κι απλά φρόντιζαν να μη μένει άδεια η δική σου.Ήσουν ο κουμπαράς για τα ψιλά,αυτοί όμως είχαν τα κιβώτια με τα μάτσα.Σ’άφησαν να πιστέψεις πως θ’αποκτήσεις κι εσύ αν έκανες του κεφαλιού τους.Τι τα θες…γεμίσαμε ευκολόπιστους και καλοθελητές που βάζουν το τυρί και περιμένουν στη γωνία κρυμμένοι με σιγουριά,βλέπεις είναι πολλά τα ποντίκια που ψάχνουν το εύκολο φαγητό.Φά’το λοιπόν κι ο θεός να σε βοηθήσει όσο μπορεί.Συν Αθηνά και χείρα κίνει λέγανε οι πραγματικοί σοφοί,εσύ όμως άκουσες μόνο το πρώτο μέρος κι άλλες φορές φτιάχνεις δικούς σου θεούς ευφήμερους,στα μέτρα σου,στη βόλεψη σου.Μα όταν έρθει η ώρα πάλι στα περασμένα,στα μεγάλα γυρνάς και να τα παρακάλια,να τα κλάμματα…μα είν’αργά γιατί είπαμε… και χείρα κίνει.Κι άμα δεν είσαι άξιος και κύριος του εαυτού σου ούτε και η φύση δε σε θέλει.Έφτιαξε ανθρώπους με μυαλό και με ψυχή κι αυτούς ζητάει,τα πιόνια ας μείνουν στη σκακιέρα που διαλέξανε…

                                                                                                                         Dr.G


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά και οχι σε greeklish.