Oυκ εν τω πολλώ το ευ!

Όση αλήθεια κι αν βγαίνει στο προσκήνιο, όσα επιχειρήματα κι αν δοθούν, πάντα ο καθένας θα λέει το μακρύ του και το κοντό του. Για να είσαι αποδεκτός πρέπει να συμφωνείς με την κατεστημένη γνώση. Τέλος! Τι κι αν παραπέμψεις σε ξένους ή Έλληνες ερευνητές! Τι κι αν τονίσεις ότι όλα γίνονται χάριν της έρευνας και της επαλήθευσης!Άλλοι θα κολλήσουν σε λέξεις, άλλοι σε θεωρίες και οι περισσότεροι θα χλευάσουν τον ίδιο τον ερευνητή, αφού όποιος δεν μπορεί να «χτυπήσει» ιδέες, «χτυπάει» πρόσωπα.


Αφήστε δε τους «ειδικούς». Γράφουν «κατεβατούρες» τις διαβάζουν μόνο οι ίδιοι, άντε και κάποιοι «φίλοι» τους. Τσάι και συμπάθεια με λίγα λόγια. Αυτό το ονομάζουν «επιστημονική ανταλλαγή απόψεων». Αποτέλεσμα: η ουσία χάνεται!

Αυτός είναι ο μεσαίωνας μερικών, οι οποίοι δεν μπορούν να δεχθούν κάποια πράγματα, πάρα μόνο αυτά που παίζονται στο θέατρο σκιών, που τόσο όμορφα είχε περιγράψει ο Σωκράτης στην παραβολή του σπηλαίου. Έτσι καταδικάστηκε σε θάνατο, επειδή ήθελε να μεταφέρει την πραγματική αλήθεια στους νέους, η οποία δεν απαιτεί πολυλογία. Μάλιστα καταδικάστηκε εν καιρώ δημοκρατίας! Στην Αρχαία Αθήνα, το λίκνο της ελεύθερης έκφρασης. Γραφικό τον ανέβαζαν, αγράμματο τον κατέβαζαν. Σήμερα θεωρείται ο μεγαλύτερος φιλόσοφος, αν και πολλοί ακόμα συμφωνούν με την καταδίκη του.

Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα όλοι φοβούνται να γράψουν για την αλήθεια, μήπως χαρακτηριστούν γραφικοί ή τους απορρίψει το «σύστημα». Ειδικά όταν πρόκειται για την προσφορά του Ελληνισμού, την οποία ξένοι, και το τονίζουμε, ξένοι έχουν κατατάξει στο ανώτερο σκαλί του παγκόσμιου γίγνεσθαι, αφού δίχως αυτή δεν θα υπήρχε παγκόσμιος πολιτισμός.
Και παλιά υπήρχε «ξερολισμός» και οι περισσότεροι ήταν έτοιμοι να «τραβήξουν το χαλί» από τα πόδια κάποιου ερευνητή, από το να αντικρούσουν με σοβαρότητα τις απόψεις του. Εμείς, όμως, είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας, χάρις σε λίγους που όρθωσαν ανάστημα και έδωσαν τα φώτα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτοί οι λίγοι υπάρχουν και σήμερα, αλλά όχι στα «σοβαρά» πανεπιστήμια ή στα «σοβαρά» ΜΜΕ. Έχουν «κλέψει» μεν την μόρφωση, αλλά δεν εχουν «πιει» το «δηλητήριο». Σαν τον Διογένη τριγυρνούν με το φανάρι και προσπαθούν να πουν δυο κουβέντες αλήθειας, ο καθένας στον τομέα του. Καμιά φορά σφάλλουν. Αλλά πως θα ανακαλύψεις κάτι καινούριο αν δεν κάνεις λαθη; Το θέμα είναι να τα διορθώνεις και να προχωράς.
Οι περισσότεροι προτιμούν να χορεύουν στον ρυθμό του παπαγαλισμού με μαέστρο το «σύστημα», έτσι ώστε να μην κουράζονται στην έρευνα. Τους λίγους, .ομως, θα δικαιώσει η ιστορία…

πηγή:pygmi.gr