Ενάντια στα πρέπει Β' μέρος

…Ο δρόμος που διαλέξατε είναι λίγος,είναι φτηνός κι ας ζει μέσα στα πλούτη.Τι θέλεις λοιπόν άνθρωπε απ’τη ζωή σου;

Θες μια γυναίκα,εγώ θα ψάχνω μια ζωή αν χρειαστεί για ΤΗ γυναίκα.Θες  ΤΗ δουλειά,εμένα μου αρκεί μία δουλειά.Θες γύρω σου ανθρώπους να μιλάτε,να γελάτε,να περνάτε τις μίζερες ζωές σας,θέλω δυο φίλους που να πέθαινα γι’αυτούς.

 Να μου προσφέρουν ό,τι μπορούν και να τους δίνω ό,τι έχω.Θέλεις θεό για την ανάγκη,έχω θεό παντοτινό,φωτεινό καθοδηγητή για όλες τις ώρες για κάθε στιγμή.Αυτή είναι η ζωή μου…αγάπη,πάθος,έρωτας, ανιδιοτέλεια κόντρα στο καθωσπρεπισμό της ματαιόδοξης ύπαρξης σου.Κόντρα στα δεδομένα σου,τα πρέπει και τις δήθεν ανάγκες του σάπιου κόσμου σου.Ενάντια σ’αυτούς που έχεις για πρότυπα,ενάντια σ’αυτούς που φτιάχνουν πρότυπα,ενάντια σ’αυτούς που δείχνουν πρότυπα,ενάντια σε όλους.

Είμαι το ρεύμα του ποταμού που σκιάζεσαι γιατί είναι απότομο.Είμαι το μονοπάτι το τραχύ που δε σκέφτεσαι ούτε για μια στιγμή να περπατήσεις.Είμαι οι φόβοι σου,οι αλήθειες σου που προσπαθείς να κρύψεις από τη μέρα που γεννήθηκες.Ένας επαναστάτης  χωρίς λόγο ή λογική για τις σκέψεις σου.Είμαι ο άλλος σου εαυτός,ο αληθινός που σου έμαθαν να απαρνιέσαι.Είμαι η ίδια η  ζωή.

Άσε για λίγο να βγει στην επιφάνεια το ζώο που κρύβεις μέσα σου το άγριο.Πέτα το φανταχτερό σου κοστούμι και φόρα την προβιά της αγνότητας,της λύτρωσης…Μπορείς,όλοι μπορούμε.Παράτα κατά μέρους τα πρέπει που σου μάθανε και ζήσε τα θέλω σου,τις σκέψεις σου που θάβεις τόσα χρόνια γιατί έτσι σε προστάξανε αυτοί.Αυτοί που έχεις για θεούς,για δάδα της ζωής σου.Άσε τα πάθη σου να κυριέψουν κάθε στιγμή που περνά.Ξύπνα επιτέλους άνθρωπε μπορείς,όλοι μπορούμε.Παράτα τη λεωφόρο που σου δείχνουνε και βγες στο πλαϊνό το μονοπάτι.Το ξέρω θα’ναι αλλιώτικο,δύσκολο για σένα που έχεις μάθει να σε παίρνουν απ’το χέρι και να σε περνούν απέναντι.Μα σκέψου για λίγο πως έχεις τη δύναμη να περπατήσεις μόνος σου στο δρόμο που θα διαλέξεις.Πέτα τα δεκανίκια της ντροπής.Σ’έχουν εθίσει στις συνήθειες τους,στους τρόπους τους,στις σκέψεις τους,στα δήθεν αγαθά τους.Βρες τα δικά σου αγαθά μόνος σου,θα δεις πως είναι να’σαι αληθινός,αυθεντικός και ανεξάρτητος.Σου έχουν δέσει μια μπάλα  και σ’αρέσει,ζητάς να έχεις αφεντικά κι ας σε κλωτσάνε.Δώσε μια και σπάσ’την αλυσίδα που σου βάλανε και πέτα μακρυά μια για πάντα τη σιδερόμπαλα και τρέξε.Τρέξε προς τα’κει που ορίζει η καρδιά σου και να’σαι σίγουρος πως δε θα έρθει κανείς ξωπίσω σου γιατί φοβούνται.Τρέμουν το άγνωστο,το αληθινό και όποιον ζει έξω απ’τον κόσμο τους.

Αυτή είναι η αλήθεια,μας φοβούνται κι ας λένε ότι είμαστε μια χούφτα τρελλοί.Γιατί μας πολεμάνε τότε;Γιατί να θέλουν να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης; Αν είμαστε λίγοι τρελλοί κι ονειροπόλοι γιατί δε μας αφήνουν στην τρέλλα μας; Γιατί είμαστε πολλοί και αποφασισμένοι να τους χαλάσουμε τα σχέδια και θα το κάνουμε.Γιατί το σώμα του γίγαντα είναι σάπιο και μέρα με τη μέρα καταρρέει.Το ξέρει ο γίγαντας γι’αυτό παλεύει να μας σπάσει.Κανείς δεν είναι ανίκητος και πόσο μάλλον αυτός.Μια Βαβυλώνα είναι και σαν τέτοια θα καταστραφεί.Σαν Σόδομα που "πρόσφεραν" τα πάντα τα κατάπτυστα,τα δήθεν όμορφα,έτσι θα πέσει και ο γίγαντας.Γιατί χωρίς αρχές και χωρίς ήθος και αξίες κανείς δε στάθηκε κι ούτε πρόκειται.Με πράγματα εηφήμερα και παροδικά κανένας δεν προχώρησε πολύ.Δοκίμασε τα όλα,ναι για να μπορείς να απορρίψεις.Αλλά δοκίμασε μην τρως του σκασμού,μη βάζεις και στις τσέπες.Και φάε κι απ’το δέντρο της γνώσης,άκου το σοφό το φίδι.Δοκίμασε από τα πάντα και όχι μόνο αυτά που σου έχουν στο τραπέζι.Γεύσου κι αυτό το διαφορετικό,το απαγορευμένο που σου το έδειξαν με την προϋπόθεση να μη τ’αγγίξεις.Δοκίμασε κι αποφάσισε.

Αυτή είναι η ζωή…γεύσεις,μυρωδιές,απόλαυση.Δεν έχει μόνο τα πρέπει τους,έχει και τα θέλω μας ή τα δικά μας πρέπει αν θες καλύτερα.Ζήσε για τον εαυτό σου,ζήσε τον εαυτό σου.Με τις δικές σου αρχές και όχι με τις προσταγές τους και τις μηδενικές αξίες τους.Βάλε και τους δικούς σου τους κανόνες στο παιχνίδι μην παίζεις μόνο με τους όρους τους,θα χάσεις.Πάντα θα χάνεις…

Ως πότε θα σκύβεις το κεφάλι και θα υποκλίνεσαι.Σήκω ορθός άνθρωπε και σταμάτα να’σαι το άβουλο τους δίποδο.Δες τον ήλιο με μάτια ορθάνοιχτα ασ’τον να σε γεμίσει ζωή και δύναμη και φύγε απ’το σκοτάδι που σ’έχουν εγκλωβίσει.Ξεδίπλωσε το μίτο της ζωής κι ελευθερώσου απ’το λαβύρινθο που σ’έχουνε στριμώξει από γεννησημιού σου,ο μινώταυρος δεν είναι ανίκητος.Βγες και ζήσε στο φως του ήλιου με περηφάνεια γι’αυτά που πιστεύεις,με όρεξη γι’αυτά που θέλεις,με καμάρι γι’αυτό που είσαι,με κέφι να ζήσεις ό,τι σου στέρησαν από αυτά που δικαιούσαι.Πάρε το μερίδιο σου απ’τη ζωή και φτυσ’τους τη μιζέρια που σου πρόσφεραν κατάμουτρα.

Δεν ξέρω αν η ζωή είναι ωραία αλλά δοκίμασε τη και μάθε μόνος σου χωρίς τις υποδείξεις των άλλων.Αρνήσου πια την καθοδήγηση τους δεν είσαι πρόβατο για θυσία στο βωμό της απληστίας τους,δεν είσαι κτήμα κανενός παρά μόνο του εαυτού σου.Μεταμορφώσου σε αγέρωχο λύκο και κατασπάραξε τους.Γίνε κύριος του εαυτού σου και μη φυλακίζεσαι.Φόρεσε τα φτερά που σου άφησε κληρονομιά ο Ίκαρος και πέτα ψηλά,τόσο ψηλά που να μη φαίνεσαι στα μάτια τους.Συνάντησε το ζωοδόχο φως και ασπάσου το,πηγάσου από τη δύναμη του και γίνε κυρίαρχος όλων αυτών που ονειρεύεσαι.

Κι αν τύχει και καούνε τα φτερά σου; Έζησες,τι άλλο θέλεις; Χίλιες φορές περήφανος νεκρός παρά μια ζωντανή μαριονέτα με προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης.Αυτή είναι η ζωή,να την κουμαντάρεις όπως νοιώθεις κι όσο κρατήσει.Τι να τα κάνεις τα πολλά τα χρόνια αν πρόκειται να τα χαραμίσεις στη μιζέρια και τις υποκλίσεις,λίγα κι ελεύθερα άνθρωπε…λίγα κι ελεύθερα.Απαλλάξου απ’τη σκλαβιά που σου έχουν επιβάλλει,σπάσε τα δεσμά και τρέξε.Τι; Φοβάσαι; Πέθανε σκλάβος τότε ανθρωπάκι,αυτό σου αξίζει.Ήρθες και θα φύγεις αλυσοδεμένος γιατί έτσι σου πρέπει.Πάντα υπήρχαν σκλάβοι και πάντα θα υπάρχουν,αυτό επέλεξαν,αυτό θέλουν κι αυτό τους αξίζει.Αν δε μπορούν να ελευθερωθούν μόνοι τους ας πεθάνουν όπως γεννήθηκαν,άχρηστοι,ανίκανοι και υποταγμένοι αυτή η μεταχείριση τους αξίζει κι ακόμη χειρότερη.

Να δίνεις άνθρωπε,πάντα να δίνεις χωρίς να τσιγκουνεύεσαι.Να δίνεις ύλη,πνεύμα,αισθήματα τα πάντα γι’αυτά που πιστεύεις.Τι αξίζει να ζεις αν δε δίνεις.

Μάθε στους άλλους ό,τι ξέρεις,δωσ’τους αυτά που έχεις μέσα σου.Τι κι αν δεν παίρνεις πάντα,εσύ να δίνεις.Να είσαι αληθινός κι ανθρώπινος.Δίνε αγάπη,γέλιο,χαρά…Τι κι αν αυτοί που τα παίρνουν δεν τ’αξίζουν…θα βρεθούν και καλοί που θα εκτιμήσουν,όσοι κι αν είναι 1,2,αυτοί θα είναι οι άνθρωποι που θα σε συντροφεύουν για πάντα.Αυτοί θα γεμίσουν την ψυχή σου κι εσύ τις δικές τους.Τι να τους κάνεις τους πολλούς,λίγοι και διαλεχτοί και πάνω απ’όλα άνθρωποι.Ας είναι τώρα η ώρα που ο καθένας μας θα τριγυρνά με μια λυχνία ψάχνοντας  για πραγματικούς ανθρώπους κι όσοι προκύψουν.

Μη σπαταλιέσαι στους πολλούς,οι λίγοι είναι που θα ξεχωρίσουν για σένα απ’όσους θα γνωρίσεις.Πλησίασε τους όμως και κρίνε τους με βάση τις αξίες σου κι απέρριψε τους άλλους.Μην ψάχνεις για τη θέση τους,για τη δόξα ή την όψη τους.Δες την ψυχή τους,την καρδιά τους γιατί με αυτά ζει ο άνθρωπος κι όχι με τα πλούτη και τα κάλλη.

Ο άνθρωπος για να ζήσει θέλει αγάπη,ζεστασιά,τρυφερότητα κι όλα τ’άλλα…μια ουτοπία ευτυχίας,μια ψευδαίσθηση και τίποτ’άλλο.Σύγχρονες δήθεν αρετές κι αξίες…Σας τις χαρίζω,πορευτείτε εσείς μ’αυτές.

 Dr.G