Μελιγαλάς 68 χρόνια πριν

‘’ 15 Σεπτεμβρίου 1944. Οι Γερμανοί φεύγουν αφήνοντας πίσω τους ανοιχτές πληγές αλλά και ανακούφιση διότι το τραγούδι της Ελευθερίας αρχίζει να ακούγεται, να ανεβαίνει και να κατακλύζει βουνά και κάμπους.
Ξαφνικά όμως παγώνουν τα χείλη, διότι ένας νέος εχθρός φαίνεται εις τον ορίζοντα για να δείξει ότι τα βάσανα δεν τελείωσαν ακόμη. Κι αυτή τη φορά ο εχθρός είναι "Έλληνες.’’

Τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 1944, ημέρα Κυριακή, οι κομμουνιστές επιτίθενται κατά της Καλαμάτας με δυο Συντάγματα και με χιλιάδες χωρικούς βιαίως επιστρατευμένους. Στις 6 το απόγευμα και μετά από μάχη 12 ωρών συντρίβεται η φρουρά της πόλεως, η οποία ελέγχει το πιθανό σημείο εισβολής και τότε, μετά από αγωνία και απεγνωσμένες προσπάθειες αποφασίζεται η ηρωική έξοδος των πολιτών και των υπερασπιστών από την Καλαμάτα και η πορεία τους προς Μελιγαλά, την σπουδαιότερη βάση αντιστάσεως των Εθνικοφρόνων εις όλη την Μεσσηνία. Έτσι λοιπόν στις 2 το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου ξεκινά μια μεγάλη φάλαγγα αποτελούμενη από πολεμιστές, αλλά και πολύ άμαχο πληθυσμό προς το Μελιγαλά, ενώ αμέσως μετά οι Ελασίτες γίνονται κύριοι της Καλαμάτας, σφάζοντας και ρημάζοντας το κάθε τι. Υπολογίσιμος εχθρός τους τα παλληκάρια που αποτελούν το τάγμα Μελιγαλά, αλλά λίγοι για να αντιμετωπίσουν τα στίφη των αιματοβαμμένων φονιάδων, με επί κεφαλής τον αδίστακτο Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος δίνει διαταγή εις τους άνδρες του να μην αφήσουν τίποτα όρθιο.
Το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου 1944 αρχίζει η επίθεση κατά του Μελιγαλά, όπου ο πληθυσμός του από 3.000 που ήταν, έχει φθάσει την στιγμήν εκείνη εις 7.000 φιλοξενώντας τους Έλληνες όλων των γύρω περιοχών. Ο Μελιγαλάς κρατάει καλά. Οι γενναίοι Έλληνες πατριώτες, πολεμούν νυχθημερόν σαν λιοντάρια. Στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού, για να δείξουν οι Κομμουνιστές, περιτράνως, ότι είναι εχθροί και καταστροφείς όλων των αιωνίων αξιών, φθάνουν αλαλάζοντας κοντά εις τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου των Ελλήνων, για να χορτάσουν τις βρωμερές ψυχές τους με αίμα αδελφικό. Η προσπάθεια των γενναίων πολιορκημένων να ζητήσουν βοήθεια από τους Γαργαλιάνους αποτυγχάνει, καθώς και το σχέδιο τους για έξοδο από το Μελιγαλά, και τέλος, κατόπιν προδοσίας, οι συμμορίτες κατορθώνουν και εισχωρούν στις γραμμές των αμυνομένων.
12 το μεσημέρι της 15ης Σεπτεμβρίου 1944. Ο Μελιγαλάς παραδίδεται στα χέρια των εξαγριωμένων Ελασιτών με επί κεφαλής τον Άρη Βελουχιώτη με τους μαυροσκούφηδες εγκληματίες καβαλάρηδες του με Σλαβικά ρούχα της Στέπας. Ακολουθούν σκηνές φρίκης, σκηνές ντροπής για το ανθρώπινο γένος. Αμέσως σφάζονται 41 τραυματίες στο Νοσοκομείο με όλο το ιατρικό προσωπικό. Αθώα γυναικόπαιδα και γέροι κομματιάζονται στους δρόμους, έγκυες γυναίκες ξεκοιλιάζονται, κοπέλες βιάζονται κτηνωδώς. Η Ελληνική σημαία κατεβαίνει από την Κοινότητα και στη θέση της βάζουν ένα κόκκινο πανί. Στις 16 Σεπτεμβρίου φυλακίζονται όσοι απέμειναν ζωντανοί, ενώ τα γυναικόπαιδα κλείνονται χωρίς νερό και φαΐ σε διάφορα υπόγεια. 18 έγκριτοι Καλαματιανοί, οι οποίοι ατυχώς γλύτωσαν, οδηγούνται στην Καλαμάτα, όπου κατακρεουργούνται και τους κρεμούν εις τα πολύφωτα του Δημοτικού φωτισμού της κεντρικής πλατείας της Καλαμάτας. Τέλος όλοι οι φυλακισμένοι οδηγούνται δεμένοι, ανά τρεις, 2 χιλιόμετρα έξω του Μελιγαλά εις την μεγάλη δεξαμενή, γνωστή ως "πηγάδα", όπου με τα φοβερά σύνεργα βασανιστηρίων, όπως πριόνια, τσεκούρια, τσουγκράνες, μαχαίρια, κονσερβοκούτια, κατασφάζονται και πετιούνται μέσα στην "πηγάδα" μαζί με πολλούς ζωντανούς, μπροστά στα τεράστια από φρίκη και σπαραγμό μάτια των οικογενειών τους, οι οποίες υποχρεώθηκαν να παρακολουθήσουν τα βασανιστήρια και την σφαγή των οικείων τους.
Η σελίδα αυτή της Ιστορίας μας είναι ντροπή και παραφωνία μεταξύ των άλλων ενδόξων σελίδων της. Είναι όμως οδυνηρή διδαχή για το σήμερα, για το αύριο, για το πάντοτε. Τιμή και δόξα και ευγνωμοσύνη σε αυτούς, που με το αίμα τους κράτησαν το όνομα του "Έλληνα" ψηλά, καθαρό, άσπιλο. Και τέτοιοι είναι και οι 1500 ένδοξοι νεκροί του Μελιγαλά.
Πρέπει λοιπόν να τιμάται η μνήμη των θυμάτων του Μελιγαλά για να μας θυμίζει τον άδικο χαμό τους, αλλά και την βαρβαρότητα των ανθελλήνων Κομμουνιστών σφαγέων τους.

πηγή:zougla.gr