Στον κόσμο της
Ύστερης Αρχαιότητος, οι Ρωμαίοι πολίτες είχαν την πεποίθηση ότι ποτέ δεν θα
τους απασχολούσαν σοβαρές βιοποριστικές ή υπαρξιακές ανησυχίες, επειδή οι
απαραίτητες εργασίες διαιώνισης της «αιωνίας θεϊκής τάξεως» εκτελούντο
αποδοτικά από τα αεικίνητα πλήθη των δούλων, μέσω των οποίων η Ρώμη αφειδώς
τροφοδοτούσε τον πλούτο των δικών της πολιτικών ελίτ.
